Podium voor kunsten 

TERUG
 

 

Chris Marmenout

poëzie


Geboren te Blankenberge.
Licentiaat Germaanse Filologie.
Publiceerde poëzie in het tijdschrift "Vlaanderen"
en in "Gierik en Nieuw Vlaams Tijdschrift".
Ontving in 2003 in Merendree de
"Basiel de Craene Prijs" voor poëzie.
Werkte mee als co-auteur en eindredacteur
aan diverse literair-educatieve reeksen.

"Publiceerde in 2019 de dichtbundel
"Het verlangen van de zee" 
bij Uitgeverij C. de Vries-Brouwers
(Antwerpen-Rotterdam)" 
ISBN 978 90 5927 626 0

Email: tine29@hotmail.be

Klik op een titel:

Zo open en bloot
De laatste zeilers
We liggen in onze lichamen
  De einder is er niet
  Met een overvol schoteltje tederheid
  Terpsichore I
Een hand op het blad
Feniks
Köln Warszawa Moskva




Video gevisualiseerde gedichten

© Alle gedichten op deze website zijn eigendom van de auteur. Een bezoeker mag de gedichten niet openbaar maken of verveelvoudigen zonder toestemming van de auteur



 

 

 

 

 

 

 

 

------

 

Zo open en bloot

zo open en bloot
heb ik de lucht nog nooit gezien
ongrijpbaar
tot achter de einder
de zee weerkaatst
tegen de witte huizen
gulzig likt de zon
de gevels schoon

oneindigheid waar ik wil blijven

een jongen gooit een
balletje tegen de muur
en loopt dan heen
de echo veert verloren
het huis is weer alleen


© Chris Marmenout

terug

 

------

 

De laatste zeilers

de laatste zeilers
haasten zich de haven in
gerimpelde rust
het strand
een matte spiegel
voor het laatste rood

wij vouwen de tijd
en wachten
op het blauw van de nacht

een al te vaak vergeten
schemer
eenzaamheid
draagt vluchtig licht aan

roerloos ademen
nog een baken te ver


© Chris Marmenout

terug




 

------

 

We liggen in onze lichamen

we liggen in onze lichamen
onstuimig de dood te bezweren
terwijl trams naar haltes rijden
landschappen verregenen
rivieren dichtslibben

en verstoppen de schaduwen
van de tedere angst in ons hoofd
uitbundig aan jouw geur geleund
neem ik de zon, o de zon
in mijn gladde huid


© Chris Marmenout

terug

------

De einder is er niet

de einder is er niet
alleen een streepje niets
een strakgespannen blauw
waar zeilbootjes poseren
voor snelle schilders

een glimlach rimpelt even
de zoute wind
veegt tranen in je haar

je ziet de warmte niet
alleen het monotoon vertoon
van witte modellen
een eindweegs varen ver



© Chris Marmenout

terug




 

------


Met een overvol schoteltje tederheid


met een overvol schoteltje tederheid
in je handen
loop je de tuin in
er zit iets voorzichtigs in je tred
alsof je nog verkennen wil
de aarde
de bomen
de net niet vertrapte denappel

zo denk ik dat je liefhebt

kijk
je morst verwondering
op het stugge gras
 

© Chris Marmenout

terug


 
------


Terpsichore I


besneeuwd en ondergedoken ligt dit land
naast een slapende geliefde
die geurt naar overgave en rijpe vruchten
een hemelsblauw verlangen
in buigzame naakte bomen

er is geen later
alleen dit nu
een aaibare tijd

straks zullen we langzaam praten
alsof de uren dan langer
tussen onze handen liggen
 

© Chris Marmenout

terug

 

 

 

------


Een hand op het blad



een hand op het blad
wil de vuurtoren vasthouden
zeilen tegen de wind
vers groen in een vers bewaren
eer anemonen
de woorden van tafel wuiven

maar zie,
zo buigzaam de tijd
als hengsten op de heuvel
 

© Chris Marmenout

terug

 

 

 

 

 

------


Feniks



wat is er om je vrolijk te stemmen?
de verblindende saaiheid
van dit innig platvloerse land
met opgejaagd wild in het moeras
zo oeverloos als onverteld verdriet


en ja – er is ook nog het feest van de leegte
wanneer je met ingebonden voeten moet koordlopen
in het terrarium van de koi


zal ik je behoeden voor de versnipperde tijd
en met jou een sarabande dansen
langs de zelfkant van het fluweel?
 

© Chris Marmenout

terug

 

 

------


Köln Warszawa Moskva

een beetje witjes
lag je weggezakt
in de mosgroene pluche
van de Oost-West Express
wou je naar Kunowice of Smolensk?

ik zag alleen een glimp
van je vertwijfelde ogen
een plotse schok
trok het treinstel
in de prille lentezon

wagon z miejscami lezacymi

nog voor je iemand
worden kon
ben je herinnering

 

© Chris Marmenout

terug